Kalt mat

Nú fer dvöl minni í Aberystwyth senn að ljúka. Sökum eftirspurnar hef ég ákveðið að setja hér inn loka bloggfærslu um veru mína hér. Færslan verður í formi tveggja lista. Annar listinn er yfir það sem ég á eftir að sakna héðan og hinn er yfir allt sem ég verð fegin að losna við.

Ég á eftir að sakna...

•  fólksins sem ég hef kynnst hér, vina minna og allra sem reyndust mér vel.
•  umhverfisins, hér er allt svo fallegt.
•  Little Italy, veitingastaðarins sem er í sömu götu og ég bjó við. Ég hef farið þangað nokkrum sinnum og í öll skiptin fannst mér maturinn óvenjulega góður.
•  sykurlausu ostakakanna sem ég fann í lítilli verslun hér í bæ.
•  íbúðarinnar sem ég dvaldi í.
•  bókasafnsins í miðbænum.
•  skólans eins og hann leggur sig.

Ég á ekki eftir að sakna...

• fádæma lélegs skilnings á góðu kaffi. Ef það er eitthvað meira pirrandi en að fá ömurlegt kaffi í hendurnar þegar maður er búinn að hlakka til að gæða sér á góðum latté, þá veit ég ekki hvað það er.
• mannsins sem sér um klippi-stúdíóið í skólanum. Hann er pirraðasti maður sem ég hef kynnst. Ímyndið ykkur mig illa haldna af fyrirtíðarspennu nýbúna að verða fyrir vonbrigðum með kaffibolla, hann er tíu sinnum verri, alltaf. Ég veit ekki hvað er að honum.
• opnunartíma á kaffihúsum. Þau opna öll rétt eftir átta á morgnana og loka klukkan fimm, eða um það leyti sem ég kem niður hæðina eftir langan dag í skólanum og gæti langað á kaffihús. Svo eru þau lokuð á sunnudögum.
• fyrrnefnd hæð. Ég bý í miðbænum og skólinn stendur á hæð nokkurri sem er löng og frekar brött. Þetta gerði það að verkum að ég varð að taka strætó í skólann.
• strætókerfisins. Í ófá skipti hef ég þurft að horfa á eftir strætóum sem stoppuðu einfaldlega ekki þar sem ég beið. Ég held að kannski þurfi maður að vinka bílstjóranum til að hann stoppi.. Hvernig sem það er þá er það léleg þjónusta.

Þriðjudaginn 18. des kem ég heim til Íslands.

Laugardaginn 22. des fer ég norður til Akureyrar.

Ég hlakka mjög mikið til..  

Ferðalagasaga

Ferðin hófst snemma á föstudegi. Ég tók lest til London, allt gekk vel. Þegar þangað kom hitti ég Fiffa, en hann og frúin höfðu góðfúslega samþykkt að leyfa mér að sofa á sófanum hjá þeim eina nótt. Það var gaman að hitta Fiffa aftur eftir langt hlé, spjölluðum um allt milli himins og jarðar eins og við hefðum síðast hist í gær og það var yndislegt.

Daginn eftir flaug ég til Frankfurt. Á Heathrow var ég látin fara úr skónum og mér var bannað að taka vatn í brúsa með mér inní fríhöfnina. Þegar þangað kom var ég pínu glöð, nokkrar búðir, allir rólegir, kaffihús og veitingastaður, allt eins og það átti að vera. En brátt brátt fór mér að leiðast. Fluginu mínu var seinkað um óákveðinn tíma og ég ráfaði eirðarlaus um búðirnar sem ég fékk fljótlega leið á. Eftir þrjár klukkustundir af bið og óvissu fékk ég loksins að vita að von væri á flugvélinni eftir skamma stund. Ég tók gleði mína á ný, skellti í mig tvöföldum latté, einu bústi og ítalskri kjötbollusamloku og hélt svo af stað. Upp og áfram hugsaði ég, upp og áfram veginn, ég læt ekki þrjá klukkutíma í litlu terminali í útlöndum stoppa mig.

Friðgeir og Eva biðu mín á flugvellinum í Frankfurt. Ég var svo glöð að sjá þau loksins að ég grét næstum því (samt bara inní mér). Við ákváðum að skoða okkur aðeins um í Frankfurt og fara síðan til Giessen og gista þar í hýbýlum Friðgeirs.

Ég get sagt ykkur það hér og nú að Friðgeir er besti gestgjafi allra tíma, hann bauð uppá kaffi, pizzur, ost og banana eins og við gátum í okkur látið og hikaði ekki við að láta mér eftir sængina sína þótt það þýddi að hann þyrfti að sofa í örþunnum svefnpoka sjálfur. Svo hafði hann stöðugar áhyggjur af því að okkur þætti ekki nógu gaman svo hann fann uppá skemmtilegum leik til að lyfta móralnum á hærra plan.

Leikurinn var svona: Ef einhver stakk upp á að gera eitthvað sem síðan reyndist ekki nógu skemmtilegt fékk sá hinn sami punkt. Í lok ferðarinnar voru svo punktarnir taldir saman og sá sem var með flesta punkta var augljóslega sá sem eyðilagði ferðina. Það var líka hægt að fá punkt fyrir að setja leiðinlega sögu eða eyða tíma hinna með einhverri vitleysu.

Það reyndist vera Eva sem eyðilagði ferðina, aðallega með alveg fáránlegu vali á börum og kebab stöðum, alveg fáránlegu segi ég. Og með því að láta okkur horfa á drepleiðinlegt listaklám. Friðgeir var líka með töluvert marga punkta, aðallega fyrir að segja leiðinlegar sögur og teygja lopann endalaust. Ég aftur á móti tók leikinn mjög alvarlega og var næstum ekki með neina punkta í lok ferðarinnar. Ég tók ekki ábyrgð á neinu, gerði bara það sem hin stungu uppá (alveg sama hvort mér leist á það eða ekki) og þagði næstum því allan tímann til að fá örugglega ekki neina punkta fyrir leiðinlegar sögur.

Eftir að hafa eytt tveimur heilum dögum í Giessen og gert allt sem þar er hægt að gera (eins og kom fram í pirringsblogginu hér á undan), lá leiðin aftur til Frankfurt til að fara á Boney M tónleika. Þeir voru í einu orði sagt frábærir. Það var aðeins einn meðlimur eftir af upprunalega bandinu en til reddingar var hún með dansara með sér sem fór úr að ofan, dillaði rassinum og tók nokkur heljarstökk á sviðinu. Þarf eitthvað meira? Ég held ekki.

Næst lá leiðin til Manchester þar sem Magga og Reynir biðu mín, ásamt Mæju og Steina, Öddu og Samúel og Möggu og Matta. Þegar ég mætti á svæðið voru allir í glasi og voða gaman. Það var allt uppbókað á hótelinu sem þau voru á svo ég reddaði mér gistingu á ódýru hosteli í grenndinni. Hef ég nú gist þónokkur hostel um ævina en aldrei neitt eins skuggalegt og þetta. Það var samt allt í lagi því mér finnst fátt eins skemmtilegt og að sofa í sama herbergi og ókunnugt fólk, sérstaklega skuggalegt ókunnugt fólk. Ég er ekki frá því að ég hafi séð nokkrar vampírur.. 

Það rann ekki af liðinu allan tímann sem ég dvaldi í Manchester en sem betur fer eru þau skemmtilegri full en edrú. Ég verslaði mér föt og drakk kaffi og reyndi að hafa hemil á þeim. Það var yndislegt að hitta þau, þótt stutt hefði verið og ég hlakka gífurlega til að koma heim um jólin og sjá í hvaða ástandi þau verða þá.

Siðan ég kom heim hef ég aðallega verið að læra og laga til. Inná milli býð ég fólki í mat og reyni að vera skemmtileg. Á morgun stendur til að fara í göngu á Cadar Idris sem er fjall hér í grenndinni. Ég ætla samt að sjá hvernig veðrið verður því í dag var það kreisí, rigning og haglél og ég veit ekki hvað og hvað.

Það eru rétt rúmar tvær vikur eftir af dvöl minni hér og ég verð að segja að ég á eftir að sakna Aberystwyth. Þetta er búinn að vera yndislegur tími.

Oggulítil ferðasaga og óstjórnlegur pirringur

Er þetta mynd? Ég veit hreinlega ekki hvað ég á að gera í sambandi við að setja myndir inn á internetið. Það gengur alltaf svo hægt hjá mér. Og ef það er eitthvað sem gerir mig geðveika þá er það tölvuvesen. Tölvur og internet sem gera ekki það sem ég vil þegar ég vil að það gerist. Úffffff hvað ég verð pirruð.

En ég ætlaði ekki að blogga um pirring. Ég ætlaði að blogga um fjörið sem ég átti í síðustu viku í Þýskalandi og Manchester. Ef þessi mynd birtist eins og hún á að gera, þá sjáið þið mig, Friðgeir og Evu við gröf Röntgengs í Giessen, sem er bærinn sem Friðgeir stúderar í þessa stundina. Við heimsóttum þessa gröf tvisvar, héldum ræður og sungum lag, keyptum meira að segja blóm handa kallinum í seinna skiptið. Mér fannst fyndið að stuttu frá var gröf Rintgens að finna. Hann fékk ekki nándar nærri eins mikla athygli og Röntgen og ég vorkenndi honum svolítið.

Við fórum svo á Boney M tónleika daginn áður en ég hélt aftur til Bretlands. Hér er mynd af þeim gjörningi:

Oh þetta er svo pirrandi!! Af hverju getur þessi mynd ekki bara snúið rétt??

Úff ég get ekki bloggað fyrir pirringi. Ég ætla aðeins að slökkva á tölvunni og slaka á. Ég segi ferðasöguna seinna!

Hafið það gott þangað til þá.

 

Það er allt í gangi hérna

Ég fór í ferð með kirkjufólkinu síðustu helgi, við gengum upp að fallegum fossi og útsýnið var algjörlega brillíant. Ég held ég elski Wales. Þegar við keyrðum að fossinum fékk ég það á tilfinninguna að ég væri laaaangt frá öllu sem ég þekkti. Við vorum lengst úti í sveit, í ókunnugu landi í rauðum bíl með stýrið öfugu megin. Ég fékk að sitja frammí vegna ótta við að verða bílveik. Það var gaman. Mér leið svolítið eins og ég sæti í sófa sem svifi um í lausu lofti.

Maðurinn sem keyrði okkur heitir Richard og á leiðinni fræddi hann okkur um orð yfir hópa af hinum og þessum dýrum. Ég komst að því að orðið yfir hóp af höfrungum er "pod" og orðið yfir hóp af krákum er "murder", mjög áhugavert allt saman. 

Á föstudaginn fer ég til London, gisti eina nótt hjá Fiffa og frú, flýg svo til Frankfurt á laugardagsmorgninum þar sem Friðgeir mun bíða mín með ferðaplan svo frábært að ég get ekki lýst því hér. Eftir að hafa eytt nokkrum dögum í faðmi hans og Sebrarjúpunnar Evu og meðal annars farið með þeim á Boney M tónleika, mun ég fljúga aftur til London og taka þaðan lest til Manchester þar sem heitur og mjúkur faðmur Margrétar og Reynis bíður mín.  

Ég ef afar lánsöm og þakklát lítil kona fyrir að eiga alla þessa frábæru vini og ég hlakka svo sannarlega til að skemmta mér með þeim í næstu viku.

Strákurinn sem er með mér á myndinni heitir Peter. Hann lánaði mér The Screwtape Letters eftir C.S. Lewis fyrir ferðalagið, svo mér á áreiðanlega ekki eftir að leiðast í lestunum. 

Annars vona ég bara að allir hafi það gott. Ég sé ykkur von bráðar.  

Ókei

Ég er að drekka afskaplega vont kaffi. Það rignir og enginn hefur kommentað á færsluna frá því í gær. Ég gæti verið miður mín, en ég er það ekki. Lífið er frábært

Ég sit í miðstöð listanna hér í bæ og er að bíða eftir bekkjarfélögum mínum. Við ætlum að vinna verkefni sem við eigum að skila 28. nóvember. Þetta er rosa góður hópur sem ég er í, þau gera allt og klappa mér svo vinalega á bakið og segja: "þú ert bara útlendingur Vilborg mín, þú þarft ekki að gera neitt". Það kemur sér vel fyrir mig þar sem ég hef í nógu öðru að snúast.

Ég komst að því í gær að Eva, mín kæra bekkjarsystir og vinkona, er húsnæðislaus eins og ég þegar hún kemur heim, svo planið er núna við leigjum saman. Ég ætla að fara á stúfana þegar ég kem heim og leita að íbúð handa okkur. Ef þið lumið á íbúð í mið- eða vesturbæ Reykjavíkur sem býður af sér góðan þokka og kostar ekki of mikið þá megið þið láta mig vita. 

Góða heilsu

Þið viljið ef til vill fá fréttir af mér. Ég vil ekki segja ykkur annað en það að í kvöld ætla ég að baka mér speltbollur með sólþurrkuðum tómötum og ólívum. Þar að auki ætla ég að sjóða mér kínverska krabbakjötssúpu.

 Ég óska öllum góðrar heilsu. 

Mig vantar vinnu

Þessi litla dúlla heitir Andrea Rós. Hún átti fimm ára afmæli í gær. Ég talaði við hana í síma og hún sagði mér að það hefðu fullt af krökkum komið í afmælið hennar og að hún hefði fengið fullt af pökkum. Mér þótti leitt að geta ekki verið með henni á afmælisdaginn en ég sendi fulltrúa mína, Möggu og Reynir, með gjöf frá mér í fullorðinsafmælisveisluna sem verður haldin á laugardaginn. 

Hugsa sér, fyrir tveimur eða þremur árum var hún svo lítil að hún gat setið inní þurrkaranum og dundað sér, en núna er hún líklega orðin of stór fyrir þurrkarann.

Af mér er allt gott að frétta. Ég sit á bókasafni skólans og er að reyna að upphugsa leiðir til að verða mér úti um peninga. Aldrei að vita nema ég sæki um einhverjar vinnur áður en dagurinn er úti. Það versta er að ég verð ekki í Wales mikið lengur og er ekki heima til að heilla atvinnurekendur uppúr skónum í atvinnuviðtölum. Ef þið vitið um einhvern atvinnurekanda sem vantar bráðskarpa og duglega stúlku í sitt lið þá megið þið senda honum eða henni nafn mitt og símanúmer. 

Adda vinkona átti líka afmæli í gær. Ég á enga mynd af henni, einnverra hluta vegna. Það er leitt því hún er mjög sæt.

Skál fyrir afmælisbörnunum!

 

Wowser!

Ég var að skila fyrsta verkefninu hér. Ég þurfti að fylla út heila skýrslu um hver ég væri og af hverju ég væri að skila þessu verkefni. Þegar ég var búin að því fékk ég þessa fínu kvittun fyrir að hafa skilað. Vúhú. 

Af mér er allt gott að frétta. Á laugardaginn síðastliðinn fór ég á svæðisfund Al-Anon í Birmingham. Al-Anon deildin hérna er alltaf að senda mig á einhverja fundi og ráðstefnur sem fulltrúa þeirra (líklega af því að enginn annar nennir því) og það er frábært. Ég hitti fullt af fólki og drekk mikið kaffi og skemmti mér vel. 

Ég og Sarah erum duglegar að finna okkur eitthvað að gera. Við erum búnar að ganga á báðar hæðirnar sem girða bæinn af og kanna gönguleiðir á hæðinni sem háskólinn er á. Það er mikið af hæðum hér í Wales, ég sá það í lestarferðinni til Birmingham, en eitthvað minna um fjöll. Fyrir utan göngutúrana er ég dugleg að bjóða henni í mat og hún dregur mig með sér á dansnámskeið og söfn. 

Ég er á alfa námskeiði í kirkju hér í bæ. Fyrir þá sem ekki vita hvað alfa námskeið er þá er það námskeið til að kynna kristindóminn fyrir fólki, s.s. hvað það þýðir að vera kristinn. Ég er ósammála næstum öllu sem námskeiðið gengur út á en þetta er brilliant leið til að kynnast fólki og læra um trúarbrögð í leiðinni. Ég hef mikinn áhuga á öllu svoleiðis. Við hittumst á þriðjudögum, byrjum á að borða saman kvöldmat, horfum svo á DVD og skiptum okkur svo niður í hópa og ræðum það sem talað var um á DVD-inum.  

Næst á döfinni er lestarferð upp með dalnum sem liggur upp af Aberystwyth. Hann heitir Rheidol Valley og við endann á honum er eitthvað sem heitir Devil's Bridge. Þar eru göngleiðir og náttúruminjar einhverjar sem við Sarah ætlum að reyna að skoða á fimmtudaginn. 

Svo fer ég í helgarferð með trúboðunum á Alfa námskeiðinu helgina 9. til 11. nóv. Aldrei að vita nema maður frelsist þá. 

3. nóvember er Al-Anon ráðstefna í Shrewsbury sem ég væri alveg til að fara á því í Birmingham kynntist ég skemmtilegum kynskiptingi frá Nottingham sem ég veit að verður þar og  ég væri til að hitta aftur. 

Í vikunni þar á eftir er frí í skólanum. Ég á eftir að finna mér eitthvað sniðugt að gera þá vikuna. Reyndar gæti ég í alvörunni þurft að nota fríið til að læra því vikuna þar á eftir er ég að fara til Frankfurt og svo til Manchester.

Veðrið er yndislegt. Það er peysuveður flesta daga. Sól og blíða. Í gær breyttum við yfir í vetrartíma en náttúran segir mér að það sé ennþá bara haust. 

Sem sagt; það er nóg að gera. Gaman að vera hér. Ég sakna Íslands og fólksins heima hæfilega mikið, hlakka til að koma heim en er líka alveg að elska það að vera á nýjum stað og gera nýja hluti.

 

Neyðarblogg

Ég svara alltaf þegar þið talið við mig á msn og ég er við tölvuna. Ég veit ekki af hverju ég virðist alltaf vera online, en ég er það svo sannarlega ekki.

Ég hef ákveðið að fá mér ekki internet í íbúðina eftir allt saman. Ég ætla frekar að eyða peningunum í Frankfurtferð, fara á Boney M tónleika þar og svo til Manchester að hitta besta fólk í heiminum (fyrir utan náttúrulega þá sem eru að móðgast akkúrat núna),Möggu og Reynir. 

Þannig að ég er næstum því aldrei online. Ef þið reynið að tala við mig og ég svara ekki, þá skulið þið hugsa fallega til mín. Ekki bölva mér

Ég fer alveg að skrifa almennilegt fréttablogg, en ég verð að láta þetta duga í bili.

Ég læt eina mynd fylgja með þessu. Ég get ekki snúið henni, en þetta eru ég og Sarah búnar að klífa heila hæð til að komast að þessu minnismerki. Landslagið hér er frábært, ég mæli með heilsubótargöngutúraheimsókn til mín.

Verið þið blessuð.  

  

Tiiiiime is on my side

Hallóhalló

Ég er búin að eiga ansi góða viku. Á miðvikudeginum kom kanadíska vinkona mín í heimsókn og bauð mér í afmælisdinner sem sambýlingar hennar voru að elda handa henni. Hún var eldrauð í framan og vandræðaleg og eftir smá samræður um daginn og veginn sagðist hún þurfa að játa svolítið fyrir mér. Málið var að þegar ég hitti hana fyrst þá sagðist hún vera 29 ára, en raunin var sú að þennan dag átti hún 34 ára afmæli. Mér fannst þetta svo skrýtið allt saman að ég gat ekki annað en hlegið, hún var með tárin í augunum og þótti þetta allt saman voða leiðinlegt, hún hafði ekki hugmynd um af hverju í ósköpunum hún hafði verið að ljúga til um aldur. Ég sá að henni þótti þetta í alvörunni töluvert leiðinlegt svo ég reyndi að bæla niður hláturinn og sagði henni svo að ég tæki þessu alls ekki persónulega.

Við fórum síðan heim til hennar og borðuðum shepheards pie með sambýlingunum. Svo fórum við öll saman í göngutúr meðfram sjónum. Mjög indælt allt saman.

Mér tókst líka, með dyggum stuðningi Gústa besta, að setja final cut pro í tölvuna mína. Það er svona klippiforrit (til að búa til vídjó, mamma). Svo tók ég upp efni til að æfa mig á. Ég fékk aðgang að dansstúdíói í listasmiðju háskólans og tók sjálfa mig upp, að dansa. Gaman að því.

Fyrir utan það er ég bara búin að vera að pirra mig svolítið á strætókerfinu hér. Það virkar nefnilega þannig að strætóarnir stoppa stundum ekki. Og stundum eru þeir bara of fullir til að geta stoppað, þá sigla þeir bara framhjá og skilja mann eftir, sáran og einmana.

Annars er ég ekkert sár og einmana. Mér finnst tíminn líða fáránlega hratt, það eru hundrað hlutir sem ég á eftir að gera áður en ég kem heim og ég vona að mér takist að gera allt, heimsækja alla sem mig langar að heimsækja og skoða allt sem mig langar að skoða. Fyrir utan náttúrulega að sinna náminu..

Ég vona að allir séu heilsuhraustir og sakni mín hæfilega mikið :)

Lofjú!